***
Dışarı çıktığımızda annemde yeni yeni dışarıya çıkmaya çalışıyordu, oğlumla beraber. Annemle beraber kalan kardeşim, gardırop yatağına doğru devrilmiş kapakları da açılınca biraz zorlanmış çıkmak için. 2 dakika sonrada o geldi yanımıza. O zamana kadar sığınağımız olan, sahip olmak için senelerimizi verdiğimiz evlerin gölgesinden uzaklaşmaya başladık. Onlardan gelebilecek tehlikelerden emin olmak için. Sadece biz değil, evlerinden dışarı çıkan komşularımda bizim yaptığımızı yapıyorlardı. Adeta evlerinden kaçıyorlardı.
Sokağımız eski olduğu için evler bir veya iki katlı idiler. Etrafımızda pek yıkılan ev olmadığını gördük ve sevindik. Bu depremi hafif atlattık diye. Ara sokaktaki komşumuzun evi 4 katlıydı. Sadece onun yıkıldığını gördük dışarıya çıkınca. 6 ev ötesi çark caddesiydi. Karanlık toz ve telaşeden oraların yıkımını görememiştik. Sokak başından gelen komşularım caddede çok evlerin yıkıldığını söyleyince inanamamıştık. Kendimize gelip çocukları ve ihtiyarları boş bir arsada toplayınca, caddeye bakmağa çıktım yanımdaki arkadaşımla.
Aman Allah’ım. Serdivan, Çark Caddesi değil sanki. Bombalara maruz kalmış Lübnan caddelerinden birindeyiz. Hangi bina nerede, ayırt etmek mümkün değil. Kimisi dükkân katının üzerine çökmüş. Kimisi olduğu gibi yere serilmiş. Kimi yanındaki binanın üzerine yıkılmış. Kimileri yarı rüku halinde yan yatmış. Kimileri de ayakta kalmayı becerebilmiş.
Birkaç kişiyi enkazdan çıkarmaya çalıştık ve an yakın hastaneye yönlendirdikten sonra. Annemi daha fazla merakta bırakmamak için yanlarına gittim tekrar.
Ertesi günü beklide Sakarya’nın en zenginlerinden biri ile gıda dağıtılan araba kuyruğunda muhabbet ederek dağıtılan erzaktan nasibimizi almağa çalışıyordum.
Yukarıda mealini verdiğim Ayet-i Kerimenin tefsirini yaşadık adeta. Tabi sonunda sabredip de, müjdelenenlerden olabilmek ümidi ile.
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
