On üç yaşındaydım bundan tam on yıl önce,17 Ağustos 1999’da Marmara bölgesinin doğusu adeta yıkılmıştı. Televizyonlar enkazları gösteriyordu aylarca. Aylarca binlerce insan çileler üstü bir çile çekmişti.
Bunlardan bir tanesi de bendim!
 
Köyümüzün yolları kapanmış yaklaşık 1 ay köyde mahsur kalmıştık. İnsanlar yürüyerek belli bir noktadan köyümüze yardım yapıyordu. Elektrik ise yaklaşık 20 gün kadar gelmemişti.
Dünyadan bi haber halimiz vardı.
Şehirden kendi çabalarıyla köye gelen insanlardan haberleri alıyorduk ya da pille çalışan küçük radyoları köyün belli noktalarına getirip oradan haberleri dinliyorduk.
İnanılmazdı!
Haberler binlerce ölüden bahsediyordu.
Kıyamet gibi bir şeydi 19 Ağustos depremi…
Binlerce insan evsiz kaldı binlerce insan öldü binlerce insan yetim kaldı…
Ölüm aniden gelmişti bir gece yarısı insanların üzerine, kim bilir o insanlar sabah kalktıklarında ne edeceğini hayal ediyordu, olmadı!
 
Cansız bedenleri günlerce molozlarına arasından çıkarıldı…Umutlar tükeniyordu…
 
İşte tam üzerinden 10 yıl geçti.
Bir daha o günleri yaşamamak dileğiyle…
19 Ağustos 1999’da hayatını kaybeden tüm insanlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum…


Sezer ÇALIŞKANOĞ
13 Temmuz 2009