***
Şehrin merkezine yaklaştıkça göz bebeklerimizde büyüme oranı artıyor. Şehir tabir-i caizse yerle bir olmuş durumda. Apartmanlar katlanmış, yana kaymış
 yada temelinden çıkmış. İnsanlar ağlıyor,insanlar toz içinde, insanlar yaralı...Evet biz öldük buda mahşer yeri olmalı.Yıllarca birikim yapmış insanların
birikimleri, onlarca insanınhayelleri,eş, dost, evlat her ne varsa yaşama dair hepsinden bir parça gitmiş. Yeryüzü depremle sallanırken, yüreklerde
çaresizlikleriyle sallanıyor.

...

Hava oldukça sıcak, su ve yatacak yer problemi baş göstermiş durumda. Yardımlar geliyor yavaş yavaş fakat insanların ellerindeki gidince
vahşileşmeye başladılar. Sanki bir daha yardım gelmeyecek gibi stok yapmak istiyorlar. Daha fazla su ve yemek için tartışmalar yaşanıyor.
Çaresizlik insanlara insan olduğunu unutturuyor.Hele ki yaralı bir hastan varsa durum dahada ciddileşiyor. Hastanelerde yer yok. Öncelikte
çocuklarda. Şayet yaralın varsa ve yetişkinse tedavi ettirmek için şansın çok az. Kimse sevdiğini kaybetmek istemiyor. Bu yüzden hastane çevresinde
gerginlik çok yüksek. Allah'ım evet biliyorum bu kıyamet değil. Daha ölmektedik. Hala nefes alıyoruz. Hala Dünya'dayız. Peki sen neredesin?
Kızdın mı bize yada unuttun mu? Şayet öyleyse dön cemalini bizden tarafa. Zor durumdayız. Yetiş artık imdada...

tik tak tik tak

17.08.09

Bir 17 Ağustos daha. Şehrin yaraları sarıldı, kalplerdeki yaralarsa asla sarılamaycak. Ateş düştüğü yerleri yaktı bir defa.Ne kadar su getirip döksende
kömür karası izi yok edemezsin.Eller açıldı göğe doğru bir kez daha ve Dudaklara dolandı bir kaç dua. Ölenlere rahmet, bizlere bir daha öyle bir felaket görmemek için
korunma zırhı...

Yaratan tarafından kabul ola...


Didem KARŞILAN
20 Temmuz 2009